Deze term uit de mond van een Porsche freak triggerde mij om na (te) lange tijd weer eens in de pen te klimmen. Hij daagde mij uit om aan te geven hoe een ‘blauwe fiets’ er voor mij uit ziet. Dat hoef je tegen een velofiel als ik maar één keer te zeggen. Welnu, dit is mijn droombeeld van een blauwe fiets:
Dit is mijn beeld als dagelijkse metgezel:
Dit als vrijetijdsfiets:
en dit als boodschappenfiets:
De boodschap is wel duidelijk: jouw beeld van een blauwe fiets hangt af van je eigen denkraam en van de wijze van gebruik (context). Iedereen geeft zijn eigen invulling. Er wordt te gemakkelijk van uitgegaan dat we bij de term ‘blauwe fiets’ aan hetzelfde denken. Dat blijkt onjuist, is aanleiding tot verwarring en communicatiestoringen.
De beelden van Thijs Homan kwamen bij mij weer boven drijven: petri schaaltjes en betekenisbridge. Wederom moet ik constateren dat zijn theorie (GW: lees deze inleiding nu eens) aansluit bij hetgeen ik om mij heen zie gebeuren.
Vanaf nu is ‘blauwe fiets’ de metafoor voor het proces waarbij de context wordt vastgesteld en er betekenisbridge plaatsvindt.
Jan Cees 