Beheer de deur uit

Dit was de titel van de workshop die ik gisteren (16 juni) op de landelijke VO ambassadeursdag van Kennisnet heb bijgewoond. Annemiek Kroonen, hoofd ICT van het Comenius College (tevens genomineerd als ambassadeur van het jaar) deelde haar ervaringen met ons in een heldere presentatie.

Het Comenius College is de eerste VO-school die het technisch beheer volledig heeft uitbesteed, in hun geval bij Cap Gemini (zie persbericht) . Belangrijkste redenen hiervoor waren onvrede over het functioneren en de performance van de ICT-afdeling, de behoefte een kwaliteitsslag te maken en kansen voor de toekomst te vergroten.

Inmiddels doet Cap Gemini het beheer van een 750 (700 vaste en 50 laptops) werkplekken, 50 printers, het netwerk (met een beperkt draadloos segment) en 40 smartborden. De grootste sprong voorwaards was de beschikbaarheid van breedband verbindingen.

Wat heeft uitbesteding het Comenius College gebracht? Volgens Annemiek een kwaliteitsverbetering qua personeel, kennis, producten en service. ICT wordt nu professioneel aangepakt. De beheersbaarheid is vergroot en de kosten gereduceerd.

Boeiend om te zien dat het Comenius College vrijwel dezelfde ontwikkeling heeft meegemaakt als onze school: de behoefte aan vergroten van de beheersbaarheid (onder andere door standaardisatie, centralisatie en virtualisatie) en de flexibiliteit. Ik durf te stellen dat we  nog een stap verder zijn, omdat wij beschikken over een volledig dekkend draadloos netwerk in de drie locaties en een professionele hardwareruimte.

Het grote verschil is dat wij hetzelfde (ik durf zelfs te stellen meer) hebben gedaan met onze eigen mensen. Dit laat goed zien hoe belangrijk het is dat de redenen waarom een organisatie voor uitbesteden van het (technisch) beheer kiest glashelder moeten zijn.

Op mijn vraag of er een vergelijking is gemaakt naar de TCO (Total Cost of Ownership) voor en na uitbesteding gaf Annemiek aan dat de kosten gereduceerd zijn. Nu ben ik natuurlijk erg benieuwd hoe onze TCO zich verhoudt met die van het Comenius College.

Ook ben ik benieuwd hoe de externe partij – in dit geval Cap Gemini – omgaat met de installatie van bijvoorbeeld de software van het CE kunst algemeen. De afdeling ICT krijgt één dag voor het examen de beschikking over deze software. In ons geval moest dit de volgende dag om 09:00 uur op meer dan 50 werkplekken draaien. Ik ben Annemiek vergeten te vragen of dit deel uitmaakt van de SLA.

En de toemalige beheerders van het Comenius College? Deze zijn overgenomen door Cap Gemini en werken daar nog steeds. Volgens Annemiek hebben ze zich verder ontwikkeld en hebben kansen en mogelijkheden gekregen die het Commenius College ze niet kon bieden. Een win-win situatie.

In quarantaine

Nee, ik ben niet besmet met de mexicaanse griep. Afgelopen vrijdag heb ik een prima presentatie bijgewoond van Quarantainenet, georganiseerd door Switch. Quarantainenet brengt onder andere het product QManage op de markt. Quarantainenet heeft een flink aantal referenties in het onderwijs, vooral in wo, hbo en mbo.
Computable besteedde in februari aandacht aan de toepassing bij het Deltion College in Zwolle.

QManage regelt de toegang van privé apparatuur (laptop, netbook, smartphone, etc.) tot het (school)netwerk. Je kan aparte netwerkomgevingen (vlan’s) inrichten voor PC’s in eigen beheer, gasten en eventueel leerlingen, docenten en administratief personeel.
Apparaten die ‘rotzooi’ verspreiden binnen het netwerk worden gedetecteerd en in quarantaine geplaatst.

In tegenstelling tot vergelijkbare producten hoeft de gast geen aparte (cliënt)software op zijn/haar apparaat te installeren.
Het concept BYOP waar ik al eerder over blogte, komt zo wel een stuk dichterbij.

Dit jaar wordt het niets meer, maar ik doe voor de begroting voor 2010 zeker een aanvraag. Scholen genieten een educatieve korting en daardoor viel de prijs mij eerlijk gezegd wel mee. Ik verwacht dat de ROI kort is, omdat de beheerslast in vergelijking met ‘handmatig’ beheer gering zal zijn. Uiteraard zet je deze toepassing in om de toegang tot de ICT-toepassingen in school te verbeteren en toegankelijkheid en beheer beide te verbeteren. Alleen al om de kopzorg bij de beheerders weg te halen zou je het moeten implementeren.

Inbraak vervolg

Het is al weer bijna vier maanden geleden dat wij bij thuiskomst na een verjaardagsvisite geconfronteerd werden met een inbraak. Inmiddels is alle schade hersteld en hebben we afgelopen week ook het geld van de verzekering ontvangen.

Wat blijft is het gevoel dat vreemden in je huis zijn geweest en dat een aantal dingen met een emotionele waarde voorgoed verdwenen zijn. We zijn veel voorzichtiger geworden en doen bijvoorbeeld de deur op slot als we boven aan het werk zijn. Iets wat we vroeger niet deden. Als je thuiskomt, kijk je altijd even of alles wel ‘normaal’ is.

Vandaaag ontvingen we een brief van het arrondissementsparket Zwolle – Lelystad. De dader is aangehouden! Maar ……. hij wordt niet gedagvaard voor de diefstal uit onze woning. Redenen: het is niet mogelijk de schade op de verdachte te verhalen. De verdachte heeft zo’n groot aantal delicten gepleegd dat de rechter hem/haar slechts voor een deel daarvan vervolgt. Deze beslissing is mede gebaseerd op de haalbaarheid van de bewijsvoering, de ernst en schade van het misdrijf en de hoogte van de geleden schade. Onze zaak wordt daarom niet op de rechtszitting behandeld.

De zitting is op 30 juni. Ik ben er nog niet uit of ik daar heen ga. Aan de ene kant ben ik nieuwsgierig wat voor’n figuur dit is en naar de straf. Aan de andere kant heb ik het vermoeden dat het een junk is en dat ons huis op de verkeerde plek stond toen hij behoefte had te ‘scoren’. En om daarvoor nu een dag verlof op te nemen …….

Disrupting Class: 1

De titel van hoofdstuk 1 is “Why schools struggle to teach differently when each student learns differently”.
Intuïtief en uit eigen ervaring weten we dat we op verschillende wijze leren. Er zijn verschillen in leerstijl, aanpak en tempo. De cognitieve psychologie en neurowetenschap bevestigen dat we op verschillende wijze leren, maar het is onduidelijk waardoor die verschillen worden veroorzaakt. Clayton gaat uit van de bewering: mensen leren op verschillende manieren.

De ‘oude’ definitie van intelligentie, uitgedrukt in een cijfer (IQ) is te beperkt. Howard Gardner definieert intelligente als de bekwaamheid problemen op te lossen of iets bestaands aan te passen aan veranderende omstandigheden. Hij onderscheidt acht intelligenties. Voor de opsomming hiervan (en een hele set aan toepassingen) verwijs ik naar webje. Als de vorm van onderwijs aansluit bij je intelligentie, wordt de intrinsieke motivatie bevorderd. De meervoudige intelligenties vormen één dimensie van leren. De verschillende leerstijlen een tweede. Het leertempo vormt de derde dimensie.

Gegeven deze verschillen zou je verwachten dat het onderwijs hierop is ingericht. Clayton stelt de vraag waarom scholen hun manier van onderwijzen en testen hebben gestandaardiseerd. Om deze vraag te beantwoorden maakt hij de vergelijking met productontwikkeling. Er bestaat veel onderlinge afhankelijkheid bij de ontwikkeling van producten. Denk bijvoorbeeld aan de lamp in relatie met de fitting of de componenten van een PC. Dankzij standaardisatie kan een fabrikant zich richten op de verdere ontwikkeling van zijn product.

Clayton trekt dit door naar het onderwijs: instructie en testen zijn gestandaardiseerd. Maatwerk binnen onderling afhankelijke systemen is duur. Daarom delen we leerlingen in in leeftijdsgroepen en niveau en gebruiken we standaard leermateriaal. Dit is geïnspireerd door het efficiënte industriële systeem.
Hij stelt de vraag of het mogelijk is om binnen dit (industriële) geünificeerde model aan te sluiten bij de verschillen tussen leerlingen. Er zijn (in de VS) een aantal exprimenten op kleine schaal. Deze zijn niet zonder problemen.

Als verklaring voor die problemen gebruikt Clayton de metafoor van de omgekeerde magnetische aantrekking: gelijke polen trekken elkaar aan. Bij doelt hierbij op de doceer- en leerstijlen. Het is een vicieuze cirkel. Leerlingen worden het meest aangesproken door de docent en de leerstof die het best bij hun leren past. Deze leerlingen blinken uit en de kans is groot dat zij weer docent worden.
Samengevat: het huidige onderwijssysteem, de manier waarop docenten worden getraind, homogene groepen leerlingen worden gevomd, het curriculum is vormgegeven en de bouw en inrichting van de schoolgebouwen is gebaseerd op standaardisatie.

Clayton stelt dat dit onderwijssysteem aan de ene kant van het spectrum zit. Aan de andere kant zit het volledig leerling-gerichte. Volgens hem kan de inzet van ICT bij leren een verschuiving binnen het spectrum veroorzaken. Over deze verschuiving gaat hoofdstuk 2.